‘Is 2020 over yet?’ staat er geschreven op 1 van de gepersonaliseerde kerstkaarten die we van een bevriend Amerikaans gezin ontvingen. Amerikanen zijn dol op dit soort kaarten met familiekiekjes op de voorkant en zoete teksten op de achterkant. ‘We count our blessings’ staat er op veel kaarten dit jaar. En zo’n jaar is het wel: het is soms wat zoeken, maar het is fijn om dingen te vinden waar we blij en tevreden mee zijn. ‘Alles wat je aandacht geeft groeit’, leerde ik al in mijn allereerste communicatie cursus ooit en ik heb dat altijd geïnterpreteerd als vooral kijken naar wat er goed is en zo min mogelijk aandacht geven aan negatieve dingen. En dat is een mooi motto!
Er is alleen ook een keerzijde. Als De Ratio te veel gaat overheersen kunnen we emoties gaan onderdrukken. Zoals zoveel mensen heb ik een hele heldere rationele stem in me die me al menig moeilijke tijd heeft helpen overleven met teksten als: ‘het had nog veel erger gekund’ en ‘ik ben tenminste gezond’ en de absolute klapper: ‘andere mensen hebben het veel moeilijker’. Allemaal waar meestal en tijdelijk helpt het me iets beter te voelen. Maar het negeert daarbij het belang van wat het is dat me verdrietig, boos of teleurgesteld maakt. Daarmee gaat het voorbij aan een belangrijk stuk van mijzelf. Ik heb die gevoelens immers niet voor niets. In mijn individuele coaching en workshops help ik mensen te benoemen wat ze voelen, te ontdekken waardoor dat komt en het los te laten. Dus juist door wel even aandacht te geven aan de dingen waar we niet blij mee zijn, want wat er onder deze gevoelens zit is vol waarden en verdient onze aandacht. Anders riep het niet zulke sterke gevoelens op.
Mijn verdriet van 2020 is dat ik vanwege Corona twee trips naar Nederland moest cancelen dit jaar. Hierdoor heb ik vrienden en familie in Nederland al anderhalf jaar niet gezien. Mijn nieuwe nichtje (geboren februari 2020) zal ik waarschijnlijk pas in levende lijve ontmoeten als ze al kan lopen. Mijn Rationele Stem zegt dan: ‘volgend jaar zomer zie je iedereen weer, je hebt meer contact met iedereen dan ooit tevoren en zonder corona hadden jullie niet die fantastische camper reis kunnen maken deze zomer’. Klopt, klopt en klopt zeker! En toch ben ik er verdrietig over. Logisch ook: familie en vrienden zijn belangrijk voor me en ik mis ze!
Ik nodig je uit om ergens in deze korte dagen jouw ‘verdrietbalans’ van dit lange jaar op te maken: waarover ben jij verdrietig, teleurgesteld, boos? Schrijf het op en sta stil bij het waarom: wat is er zo belangrijk voor je dat het deze gevoelens oproept? Welke waarde zit er onder? Vervolgens: verbrand het papier of praat er met iemand over. Doe wat je moet doen om aandacht te geven aan deze kant van jezelf. Geef jezelf permissie dit even goed te voelen en dan los te laten. Je zult zien dat het oplucht en ruimte geeft voor nieuwe plannen, wensen en dromen zodat we oprecht kunnen zeggen: ‘is it 2021 yet?’
Een mooi jaar gewenst!
Heidy Knol 