Vraag jij jezelf wel eens af of je altijd dezelfde persoon bent? Of je altijd trouw bent of kunt zijn aan waarden die voor jou belangrijk zijn? We vervullen allemaal meerdere rollen: collega, ouder, partner, kind, vriend(in). Al die rollen vragen verschillende dingen van ons en laten ons diverse kanten van onszelf zien. Kan jij altijd en overal jezelf zijn?
Onlangs las ik de prachtige biografie over Juliana van Jolande Withuis. Toen ze nog een jonge prinses was, deed Juliana de min of meer bekende uitspraak dat een mens best meerdere levens tegelijk kon leiden. In haar geval bedoelde ze daarmee koningin zijn en tegelijkertijd ‘gewoon’. Ze deed haar uitspraak tijdens een filosofie college in haar studiejaren (jaren ’30) en vanwege haar positie en voorbestemming koningin te worden, waren aanwezigen hierover behoorlijk geschokt.
De rest van de biografie toont naar mijn mening aan dat ze probeerde trouw te blijven aan zichzelf ook al werd dat vaak bemoeilijkt door haar positie en omstandigheden. Ook wij als niet-royals kunnen soms in de knoop komen met het verenigen van meerdere levens.
Een tijd geleden had ik een cliënte die daar mee worstelde. Al jaren werkt zij met veel plezier en succes in een -zoals we hier in de US zeggen- corporate omgeving, waarin zakelijkheid een belangrijke waarde is. Ze is heel spiritueel aangelegd en dat werd de afgelopen jaren door een moeilijke scheiding alleen maar versterkt. Ze putte veel kracht uit meditatie en spirituele workshops en literatuur. Op haar werk wisten mensen wel van haar scheiding maar niet van de wijze waarop ze hier mee om ging.
Ze hield haar zakelijke en spirituele kant strikt gescheiden. In toenemende mate voelde dat ongemakkelijk en niet meer authentiek. Ze worstelde echter met hoe spiritualiteit in haar werk te introduceren, had sterke beelden bij wat mensen wel niet van haar zouden vinden en denken. Ze schoot in de lach bij de gedachte dat ze haar Raad van Bestuur zou voorstellen de vergadering te starten met een meditatie. Samen verkenden we wat daarachter zat; angst om niet meer serieus gevonden te worden door haar team, een aantasting van haar imago als zakelijke, sterke vrouw in een mannenwereld. Tegelijkertijd: als zij als leidinggevende die kant van zichzelf al niet liet zien, dan anderen waarschijnlijk ook niet. En waarom zou zoeken naar zingeving, stilte en spiritualiteit eigenlijk afbreuk doen aan welk imago dan ook? De oordelen zaten met name in haarzelf concludeerde ze. Toen dat eenmaal erkend was, was het geen grote stap naar actie. Het team waaraan ze leiding geeft, voelde als een veilige omgeving om te experimenteren en meteen de week erop startte ze de teamvergadering met een meditatie oefening. Niet alleen bleek dat een geweldig succes, sinds het online werken begon, beginnen ze elk overleg met meditatie wat door iedereen zeer gewaardeerd wordt. Volgende stap: Raad van Bestuur!?
Heidy Knol 